Гэта старонка не была вычытаная
VIII
Жудасна зімою у разлогах…
А як-жа сьцюдзёна!..
Дзьме завея… зябнуць ногі…
І гэтак штодзённа.
Раскладзеш агоньчык у гушчары —
Абагрэць хоць рукі…
І вось гэтак днямі і начамі
Сядзіш карчом-крукам.
А Марына ня любіла цішы,
Ня любіла захавацца ў гольлі;
Адзін раз — адна з гушчару вышла
Ды пашла да хаты цераз поле.
Завіхрылася віхураю завея…
Ў чыстым полі — музыка, разгульле…
А ў Марыны ёсьць надзея, —
Дойдзе да матулі.
Не чакала яе сэрца вялікага жалю…
Ня ведала, што матуля
Даўно паміж хвоек —
У зямліцы ляжала…
Ой як, ой як —
Дзяўчыне Марыне
Будзе цяжка жыці!..
