Гэта старонка не была вычытаная
На руках — пярсьцёнкі-дукаты…
Пазірае ласым вокам.
А шабля: блісь-блісь.
Сэрца Марыны забілася…
Да матулі — скок.
Маці заплакала — ў ногі…
А ён — вартуе парога.
Ціха было —
Шыбы бразнулі…
Марына зязюлькай — ў садок…
Ціха было —
Ціха адразу…
Нават вецер — і вецер змоўк…
Не пашла Марына ў хату…
Не хацелася дзяўчыне прапасьці —
Была працаю ў полі занята —
Памагала каровы пасьціць.
Толькі ўночы бяжыць да клеці,
Каб матулю спаткаць… ды наўцёк…
Так забранай краіны дзеці
Марнавалі сваё жыцьцё…
