Гэта старонка не была вычытаная
IV
Наехалі уланы-палякі
Ды сталі на пастой…
Ды забралі ў палон краіну…
А праз тое —
Людзі як плакалі!..
Плакала Марына…
Браты уцяклі — бо чырвоны,
За сыноў — бацька ў астрозе…
Каго помста не агорне
На такім шляху-дарозе!..
Наста — маці
Плакала ня мала…
Як-бы дочку захаваці
Ад панскай навалы?..
Ой, улане,
Ліхі пане,
Згубіш ты Марыну!
А дзяўчына
Цьвет-Маліна
Шэпча: не загіну.
Ціхім змрокам
Прышоў да Марыны ў хату…
