Товарыш 1-го відма, (кідаючы грошы).
Дзед і прадзед пахалі
Поле роднае тое,
А цяпер мне сказалі,
Што яно ўжо чужое.
З роднай выгналі хаткі,
Як-бы ім што я шкодзіў…
Эх, нясу ўжо астаткі,
Бо за праўду мне ходзе.
1-е відмо, (садзючы таварыша, да Сама).
Вось таварыш для хаўруса,
Каб не брала больш пакуса…
Сядзьце ціха, сядзьце зьмірна,
Як мак з макам — так абшырна,
Як дамоўкі — так глыбока,
Як злом камня — так высока.
Сэрца шэптаў атчурайся,
С тапаром сваім сквітайся.
Як не глянь сюды цекава —
Цемра тут закон і права.
Таварыш 2-а відма.
Як-жэ, як я стараўся
Сабраць гэтых шалегаў, —
І ў калоды цягаўся,
І падзённа ў двор бегаў…
Сцьюжа цісьнецца к хаце.
Жыта ўжо ані жменькі, —
А тут кажуць аддаці
За шнурок свой вузенькі.
