Гэта старонка не была вычытаная
|
І праезд дзяшовы тожэ: Выбіраць зямлю ў Сібіры. Стары і старая. Дзякуй, барынька, вам шчыра. Прыстаў, (складываючы торбу). А цяпер, бывайце жывы! Колькі галасоў. І вам, барынька, шчасьліва! Прыстаў, (да стражніка, паказываючы на Сама). Забіраць яго с сабою! (Стражнікі ўсьцягіваюць Сама за рукі з зямлі). Колькі галасоў, (насьмешліва, гледзючы, як Сам устаючы хістаецца). Баш, на ножэньках ня ўстое. Сам, (стогнучы балесна). Ратаваці бег с папару (Вядуць яго ў лева, за ім з—заду прыстаў і пагарэльцы. Астаюцца: ўся вясельная дружына, войчым, мачыха, старые, іх нявестка, падростак, вар’ятка і сьлепая. Садзяцца: на зямлі — малады з маладой абняўшыся; ля іх непадалёку — сват, маршалакъ, закосьнік, дружкі, музыка, войчым і мачыха; стары — на лаве, зьвесіўшы галаву над сталом. Усе хмурные, сумные, некаторые заплакаўшыся. Гул ад пажару заціх, толькі вецер шалясьціць абтлеўшым лісьцям ігрушы).
Старая, (валючыся на зямлю, як паткошэная, ў сьлед выводженаму Саму). Сына роднаго забралі! |
