Гэта старонка не была вычытаная
|
Вар’ятка, (дастае вянок і кладзе на галаву). А як с сватам і дружынай? Падростак, (сам да сябе). Ну, нявеста! каб лепш згінуў. (Да яе). Я ўсім буду, мая душка, — (Дастае з ігрушы хвастач і — як сват — закручывае сабе праз плячо; адрывае кусок з лісьцямі галінкі і прычэплівае к грудзям). Вар’ятка. І музы́кай, і музы́кай. (Глянула на сьляпую, і кладзе на галаву ёй кусок сухой галінкі, скруціўшы абручом). А ты, імасьць, будзь нам свацяй! Падростак. Час вясельле пачынаці. (Садзіцца на калысцэ і пачынае іграць і прыпеваць; вар’ятка, цянюючы каля ігрушы, патцінае яму на языку). Былі ў бацькі тры сыны, Дзяўчынка і хлопчык, (выбегаюць і с плачэм кідаюцца да вар’яткі). Мама! мама! дзе наш тата? Вар’ятка. Вон, ягнята, вон, шчэнята! |
