Мелька́рт — на фінікійскай мове значыць „цар горада“, вярхоўны бог, — Ваал горада Тыра (гл. Малох), пад імем Мелькарта, Ваал з‘яўлуяся богам, вандруючым на марах, заснавальнікам калоній, пераможцам страшыдлаў і варвараў.
Мало́х — не ўласнае, а назоўнае імя і значыць „цар“. Таму яно дадавалася розным боствам, Ваалам, галоўным чынам ахоўнікам горада ці племя.
Мурэна — драпежная рыба з сям‘і ўгроў, вельмі цанілася ў старажытныя часы і лічылася самай тонкай стравай.
Мускус — матэрыя з рэзкім сваяасаблівым пахам, якая выдзялялася семяннымі залозамі самца кабаргі. У старадаўнія часы мускусу надавалі вельмі вялікае ўрачэбнае значэнне і цанілі яго вельмі дорага.
На́рд — так у старажытных людзей называліся разнастайныя прыемна пахнучыя расліны, з карнявін якіх выраблялася алеістая вадкасць — нард.
Небе́ль — фінікійская мерка зерня.
Небо́ — запазычанае фінікіянамі і карфагенянамі ў асіра-вавілонцаў боства, — начальнік нябесных войск; пазней гэта боства зрабілася ўвасабленнем планеты Меркурыя.
Нумідзія — гарыстая краіна; на ўсходзе гранічыла з Карфагенскай вобласцю; большая частка жыхароў мела вандроўны спосаб жыцця; нумідзійцы часта наймаліся на вайсковую службу, утвараючы вельмі добрую конніцу і атрады прашчнікаў.
Аліга́рхія — форма дзяржаўнага кіраўніцтва, калі ўлада належыць нямногім, напрыклад, некалькім багатым сямействам, як у Карфагенян.
Она́гр — адна з парод дзікіх аслоў.
Папірус — штучна развадзімая ў Егіпце расліна, асяродкавіна ствала якой асаблівым чынам разрэзаная і нарыхтаваная, служыла паперай.
Патрыцыі — самыя знатныя і самыя багатыя грамадзяне старадаўняга Рыма.
Пафлаганійскія рагі — ад пастухоў Пафлагоніі, суровай, горнай вобласці Малой Азіі.
По́рцік — крытая галярэя, якая адкрывалася з аднаго ці некалькіх бакоў з калюмнамі ці слупамі, падтрымліваючымі дах.
Пунійцы ці пуны — так называліся фінікіяне ў рымлян.
Пурпур — ярка-чырвоная фарба, высока цанілася ў старажытных людзей, якім яна служыла для афарбоўкі самых каштоўных тканін.
Самніты — стараражытнае італійскае племя, якое ўладала амаль палавінай Італіі.
Сардынія — востраў, які ляжыць на поўнач ад Сіцыліі, калёнізаваны карфагенянамі.
Сатра́пы — вышэйшыя чыноўнікі ў старажытна-пэрсыцкай дзяржаве — губернатары вобласцяй, якія прызначаліся з прыдворнага магнацтва, улада іх нічым не была абмежавана.
Серэс — горад у Македоніі — паўночнай Грэцыі, цэнтр развядзення бавоўны, яшчэ ў самай глыбокай старажытнасці славіўся сваімі тканінамі. усерйаЕ
Сэрна — адна з найпрыгажэйшых жывёлін з пароды антылоп, жыве ў самых непрыступных горных вобласцях Еўропы.
Сідо́н — адзін з галоўнейшых і старажытнейшых фінікійскіх гарадоў на ўсходнім беразе Міжземнага мора, супернічаўшы з Тырам; заснаваны, мабыць не менш, чым за тры тысячы год да пачатку нашага часалічэння.
