Лукаш стаяў анямеўшы і ня ведаў што пачаць. Глянуўшы у кут на абразы, яму здалося, што Хрыстос пазірае на яго і бытцам жадае нешта сказаць.
Паліліся слёзы ў яго горкіе, горкіе.
— „Я не браў, ледзь чутно атказаў ён, клянуся перад Богам“.
— „А, ня прызнаешся, дык — чэкай жэ“, і гаспадыня выбегла ў другую палавіну.
Лукаш тымчасам, ня чэкаючы яе, вышаў с хаты і пабег праз выган у поле.
— „Злодзей злодзей, сьвідравало ў яго вушах, цябе прыб’юць, табе не даруюць….
Бег Лукаш не памятаючы сябе і састановіўся….
Прад вачыма яго ціхачом паўзла мутная вада Бярозы.
Мамэнт…. Забульбатала вада, разбегліся шырокіе кругі і Лукаша не стало.
Доўга надчэківала гаспадыня свайго падпасавіча, каб узрадаваць яго, што…. грошы нашліся, але дарэмна.
Г—у—к.
Перэстаноўка слоў № 1.
| ру | ры | у | ра | ды |
| не | цэ | у | ба | цэ |
Трэба перэставіць слогі так, каб можна было прачытаць прыказку
Шарада № 1.
Першы слог з нас кажэ ўсякі,
Як адклікаецца каму;
Другім мы рупім рэч чужую,
Як нецярплівімся к таму;
А трэці — ёсьць між нотаў; разам
Жаночча імя — найчасьцей
Паміж другіх дзеўчат спаткаеш
Яго у вёсачцэ сваей.
Ад рэдакціі: дастанець дарма кніжку той, хто першы раз гадае гэтые дзьве рэчы.
Рэдактар-Выдавец А. Уласоў.
