Перайсці да зместу

Старонка:Ленін (Чарот, 1926).pdf/27

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

VIII

Спавіла вёску вечара ціша.
Замоўк і на вуліцы гоман…
Толькі гутарка хату калыша:

— Паслаць!
— Паслаць за Сымонам!

І дзядуля старэнькі, сівы —
ён адзін між старых пісьменны —
у будыніну пчол гаманлівых,
апіраючысь кіем, сяменіць…

— Мы самі аб марнай долі
напішам да Леніна ў «ноце»…
І выводзіць дрыжача крамзолі…
Не даваць-жа пісаць блазноце!
А у сініх хмарах махоркі,
нібы зоры,
блішчаць іх вочы…