Гэта старонка не была вычытаная
Міколы іскрацца вочы,
Як толькі гляне
на балькон, на Леніна,
на фігуру гранітнага воску…
Ўспамінае загоны-паясы,
дзірван, каменьне,
балоты, лясы…
Ўспамінае родную вёску.
Панскі зьдзекі прыгоны…
Але сягоньня —
гэта толькі сон…
Сон аб акцябрскай славе…
Бы прышоў да бацькі ў госьці,
пад портрэтам на лаве
сьпіць ён…
Але ня сьпіцца яму чагосьці…
