як нападаць на Чалавека, ды яшчэ на нашай зямлі.
Закон Джунгляў, які нічога не вызначае без прычыны, забараняе зверу есці Чалавека, апрача тых выпадкаў, калі навучаюць дзяцей паляванню; але тады ён павінен паляваць не на ўчастку сваёй Зграі, ці Племя.
Сапраўдная-ж прычына гэтай забароны крыецца ў тым, што паляванне на Чалавека раней ці пазней выклікае паход белых людзей на сланах, са стрэльбамі, і некалькі соцень цёмнаскурых з барабанамі, ракетамі і факеламі.
Тады ўжо дастаецца ўсім жыхарам Джунгляў.
Тымчасам мурканне рабілася ўсё мацнейшым і, нарэшце, пачулася грамовае "гарр", калі тыгр робіць напад. Потым зноў скавытанне.
— Шэр-Хан прамінуўся, — заўважыла Маці Ваўчыха. — Што такое з ім?
Бацька Воўк прабег некалькі крокаў і пачуў дзікі рык і сопат тыгра, які ваўтузіўся ў зарасніку.
— Дурань трапіў у вогнішча дрывасека і абапёк сабе лапы, — рыкнуў Бацька Воўк. — З ім Табакі!
— Нехта ўзбіраецца на гару, — прамовіла Маці Ваўчыха, натапырыўшы вуха. — Рыхтуйся!
У гушчары крыху зашамацелі кусты. Бацька Воўк падагнуў ногі, сціснуўся і падрыхтаваўся скокнуць.
— Чалавек! — крыкнуў ён, ляснуўшы зубамі. — Чалавечае Дзіцянё! Глядзі!
