Гэта старонка не была вычытаная
Панкратоўскі.
Вядома!
Малодшы хай будзе дома,
Ды яму кніжнай навукі
Не шмат даваць трэ’ ў рукі;
Нашто памешчыку трэба
Зоры лічыць сярод неба, —
Ён не на зорах хлеб сее;
Лепш гаспадарыць хай ўмее.
Саўковіч.
Гэта — найлепшая штука.
Нашто ім гэта навука?
Толькі ў галовах марочэ.
Гаспадар.
А як Раман не захочэ?
Саўковіч (скора).
Ну, а вы-ж, браце, — не бацька?
Толькі вазьміцеся хвацка…
Панкратоўскі.
Бачыце справы такіе:
Ён нам парадкі старые
Псуе. Сышоўся с хамамі,
Якбы з якімі сябрамі,
На полі з імі гукае…
Ці-ж пану так выпадае?
