Гэта старонка не была вычытаная
4-я Русалка (бярэ кветку з рук 1-й і станавіцца над мармочучым Хамам).
Ўстаў дух твой, ды цела
Тваё абамлела, —
Яму йшчэ не час уставаць;
Ды йдуць часы тые, —
Яно ўміг ажые
І пойдзе ствараць, будаваць.
Рэха.
Як цемра загіне,
Як ночка праміне, —
Тагды пара прыйдзе ўставаць!
Русалкі(усе колам).
Глянь, — месяц бялее,
Глянь, — цемра радзее, —
Ўраз пойдзем ствараць, будаваць.
|}
(Русалка кідае кветку яму на грудзі. Месяц гасьне. Хвіліна — цёмна саўсім, Руседкі сьпеваюць).
|
Глянь, — месяц, бялее, |
(Русалкі равьбегаюцца; голас ціхне; ў далі — за лесам — разгараецца зара раніцы).
Заслона.
