И выклеваў сэрцэ, и цйоплу кроў пиў;
Вихор яе пер’я и косци развеяў;
Галуб варкаваў, галасиў без надзей.
Я бачыў дзяўчынку нешчасну адну,
Як бегла да рэчки, нырнула ў ваду; [
Нагнаў вецер хвали и след той загладзиў;
На беразе вольхи шумели а здрадзе.
Я бачыў ўсйо гэта й душою цярпеў,
Застыў смех на губах и песни ня пеў,
Заплакаў, залиўся маркотнай слязинкай
Адзин над бярозкай, галубкай, дзяўчынкай.
|}
19 15/VIII 06.
|
Липа Высока, разлажыста |
