МОЙ МАЙ
…Ты, гавораць, — вясёлы месяц: Наляцеў, нагрымеў, пераблытаў. Над садамі пялёсткі павесіў І пусьціў ветравеі па жыту.
Ты да я, — нам, здаецца, па дваццаць: Мне — узростам, Табе — па запалу; Мы сышліся, Каб тут прывітацца і пайсьці па жыцьцёвых шпалах…
…У цябе — крышталёвае цела, А па сіле — ты, быццам, леў! Нават муха — і то зазьвінела, Шукаючы пары на шкле.
