Гэта старонка не была вычытаная
Мы гаворым аб тых гадах:
— Гэта — накіп
На бліскучай грэблі нашых дзён.
Толькі марна, марна яны востраць
Па кутох іржавыя нажы;
Прамяністым шляхам
Пройдзем проста
Ў залатую, сонечную шыр!
Травень, травень…
Рассыпаеш гімны…
Па-вясноваму сьпяваеш у прастор…
Ашчапер мяне ты, неабдымны,
Пакажы зияньне чыстых зор!
|}
