Гэта старонка была вычытаная
Шумяць лісты… кляновыя лісты…
Сівы туман павесіўся на тыне.
І хочацца так мне —
Заплакаць ў гэту стынь,
І на жыцьцёвай выцьвіўшай даліне
Губляць лісты, кляновыя лісты.
Сяджу адзін… сягоньня я адзін…
Мярцьвеюць мокрыя за вокнамі пацёмкі…
У сэрцы тысячы абшчыпаных асін,
А думкі блудныя дэпешы бяз пуцёўкі.
Сяджу адзін… сягоньня я адзін…
|}
