Гэта старонка не была вычытаная
За Тамашом і Мікалай
На бедную Агату
Пачаў нагамі тупацець
На ўсю сьвятую хату:
„Паскуда, шлюха! Вон адсюль,
Гані яе, скаціну,
А то у нос натычу дуль
І ў пекла зараз скіну“.
— Ай-ей, Мікола! Ня пужай,
Мяне ты крыеш шлюхай…
Глядзі — яшчэ не пачастуй,
Як Ару, аплявухай!
Сваю ты ласку паказаў.
Калі у людным зборы
Яму ты ў морду надаваў
За ерась на саборы. —
Ніхто ня здолеў рады даць
І ўжо чарга настала
Хрысту самому падыйсьці,
Бо ўсе сьвятыя — драла!
Хрыстос ня доўга разважаў
І без далёкіх спрэчак
У рай Агату упусьціў
І пасадзіў ў запечак.
∗
∗ ∗ |
Дык вось, мае сябры-браткі,
Якая вышла справа.
На гэтым скончаны радкі…
Сьвятой Агаце — слава!
|}
