Гэта старонка не была вычытаная
Галасок-жа, галасок —
Як пачуеш — дык наўцёк!
„Вось, нячыстая ты сіла,
Як ты есьці наварыў?“
Баба мужу як завыла —
Ён і сам усьлед завыў,
Бо увесь яму гаршчок
На лабаціну пацёк!
Пётра спаў ад хаты з краю,
Бог ляжаў каля сьцяны…
Ой, я знаю, знаю, знаю —
Лепш з якое стараны…
„Будзе кепска, калі так“, —
Думаў Пётра небарак…
„Што ня прыбрана падлога,
Каб цябе пабіў пярун!
Ля сьцяны чыя мярлога!“
Дзед завіўся, як уюн —
„Там, галубачка мая,
Буду спаць сягоньня я!“
„Што ты брэшаш? Бачу пяты;
Ты каго сюды пусьціў?
Мусіць бог табе пракляты
Сьвет анучаю засьціў?
Яны-ж могуць нас забіць
І дзяцей пасіраціць!
Мала ўсякае халеры
На зямельцы разьвялось?
На засовы трэба дзьверы,
Каб ня выпер нават лось!
