Гэта асабліва кідаеццаў вочы пры азнаямленьні з яго мастацкай творчасьцю: з паміж усіх новачасных беларускіх мастакоў толькі адзін Каганец умеў нарысаваць сапраўдны тып беларуса“... Гэты шэраг дадатных водгукаў аб Казіміру Карлавічу можна было-б значна павялічыць. Але, разам з тым, у біографічных нататках пра Казіміра Карлавіча яшчэ шмат легендарна-романтычнага, яго творы не сабраны і невядомы шырокім колам. Вось аднэй з найпільнейшых задач беларускай навукі і зьяўляецца высьвятленьне жыцьцяпісу К. Каганца, зьбіраньне, упарадкаваньне і вывучэньне яго твораў, а таксама апублікаваньне іх.
Бібліографія (па картатэцы Дзяржаўнай бібліотэкі з маімі дадаткамі). 1. Пра К. Каганца: Ясяновіч С. (Аб творчасьці К. Каганца) „Наша Ніва", Вільня 1910, № 7, ст. 109. М. Б(агдановіч), (Упамін аб Каганцу) „Наша Ніва“, Вільня 1911, № 4, стар. 55. М. Б(агдано)віч. (Упамін аб Каганцу) „Колядная пісанка Вільня”, 1913, стар. 9. Карусь Каганец „Беларускі Шлях", Менск, 1918, № 49. Уласаў А., К. Кастравіцкі і Г. Татур „Беларускі Шлях“, Менск, 1918, № 51. А. Л. Каганец „Гоман“, Вільня, 1918, № 46. Дзьве страты „Вольная Беларусь, Менск, 1918, №20-21 Карусь Каганец „Беларускае Жыцьцё", Вільня, 1919, № 14. Карскі Е. Каганец. Карусь „Белоруссьі“ т. 3, в. 3, гр. 1922, стар. 400—401, 160, 162, 165. Бурбіс А. (Упамін аб Каганцу) зб. „Беларусь", Менск, 1924, стар. 180. Гарэцкі Максім. Карусь Каганец „Гісторыя беларускае літаратуры“, М.-Л. 1924, ст. 265-267. Шлюбскі А. (Аб політычных карыкатурах К. Каганца) „Маладняк\ Менск, 1927, № 10 ст. 75-76. Н. Б.— і Палкае сэрца (памяці К. Каганца) „Савецкая Беларусь", Менск 1928, 115. Мачульскі В.—К. Каганец, як пісьменьнік і грамадзянін „Савецкая Беларусь”, Менск, 1928, № 115. Власт. Да характарыстыкі Каганца (успамін) „Савецкая Беларусь", Менск, 1928, №115. П. Творы Каганца): у „Нашай Ніве“, Вільня. 1910 г. Кобзар (верш), № 3; 1911 год: Сьцяты камень ( верш), № 27; Навасадзкае замчышча, № 35, Журавель і Чапля, №44, Прылукі, № 30; у „Гомане“, Вільня, 1918 г.: Навасадзкае замчышча, № 47; Сьцяты камень, № 46; у „Вольнай Беларусі" Менск, 1917 г.: Халера 40 року. Навасадзкае замчышча, № 15; Засульскія турэ. Ваўчок, № 16; 1918 г.: Адкуль зязюля ўзялася, № 29; Прылукі. Вітаўка. Чым болей хто мае. Ня той міл, № 32; Вандроўка кроплі вады. Скрыпач і ваўкі. Машэка, № 33; Такая доля, № 36; у „Беларусі" Менск, 1919 г.: З папераў К. Каганца, № 39; Нёман; Гадка пра Галубка. Чы праўда гэта. Дума пра кн. Рамана Сангушку. Пра пана Ленскага. Старажовы курган. Ваяцкая. Царская служба. Былое (вершы), №43; Старажовы курган (драма), № 46; Збор. Наша доля маладзецка (вершы), № 44; Наш покліч. Наш сымбол. Плач беларуса (вершы), № 45; Беларус. На мобілізацыю. Палесьсе (вершы), № 48; Каляды (верш), № 53; Двойчы прапілі (драма), №№ 53, 54, 55; Парада, № 49; У іншым шчасьці няшчасьце схована (драма), № 49; 1920 г.: Год, № 1; З рэфэрату на калядны сход № 6; Сын Даніла (драма), №№70, 74; у „Беларускім Жыцьці", Вільня, 1919 г : Жніва (верш), № 10; у „Беларускіх ведамасьцях". Вільня, 1921 г.; Адважна, брацьця (верш) № 7; у "Вольным Сьцягу”, Менск 1921 г.: Да настала бо маё сьвятанька. Лясы, бары і дубровы. У тры шляхі ідуць ляхі. З Багдана Залескага (вершы), № 2; у „Зорках" Менск, 1921 г.: „Нашыя птушкі: Варона. Крумкач. Груган або грач. Галіца. Сарока. Сіневаронка. Сойка. Шпак.
