Калі трэба — пакіну я горад, Зноў адзену я лапці, кажух… Я мужык — я заўсёды горды І ад сэрца ўсё гэта кажу.
Мужыкі мне сказалі многа, Што жыло ў іх думах гадамі… Толькі месяц пазалочаным рогам На мяне і на іх выглядаў.
Добры дзень, залаты ўраджаю, Што мужыцкім знойдзен плячмі!.. І цябе і мяне пужае — Здань вясковай забытай карчмы.
