— Зрабі.
— А калі тата запытае, дзе я ўзяў грошай на ваксу?
— Скажы, што знайшоў на месьце дзесяць капеек.
— Ня дасьць веры.
— Дасьць.
— А чаму гэта ты так рана з школы ідзеш?
— Цяпер матэматыка засталася. Няхай яна згарыць. Яна мне страшна. Я дома ўчора задач не рашыў.
— Дык уцякаеш?
— Няхай яно згарыць. Яшчэ настаўнік возьме ды пад дошку выкліча, тады хоць плач.
— А калі папытае заўтра, дзе ты з школы падзеўся быў сягоньня?
— Скажу, што галава забалела.
— А ён возьме ды папытае ў цябе сёньнешніх задач. От ты тады і паскачаш перад ім.
— Не папытае.
— А калі папытае?
— Скажу, што вывучыў, але праз дзень забыўся. А калі папытае ў цябе, чаму ты сёньня ня быў?
— Скажу, што ботаў ня было.
— А як раней хадзіў?
— Раней цяплей было... Што ты будзеш цяпер рабіць?
— Нічога. А ты?
— І я нічога.
— Можа пойдзем куды?
— Куды?
— Куды-небудзь.
— Ну, добра.
Пад'ехалі пад хату.
