ШТРЭЙКБРЭХЭР[1]
І
— Анупрэй, га, Анупрэй, уставай! Уставай, ужо абед хутка. Валяецца ў пасьцелі цэлымі днямі й нібыта той! Бяз клопату, бяздумна. Уставай, уставай! Можна ўжо дагэтуль вылежацца! Нябось — лёг учора з вечара і праз усенькую ноч праляжаў. Анупрэй, га, Анупрэй, ці чуеш ты? Уставай — ды пойдзеш праведаеш, як парашылі там…
Луцэя злосна паківала галавою, уздыхнула і паглядзела ў вакно. Пасьля йзноў абярнулася да гаспадара і пачала яго катурхаць, прыгаварваючы:
— Ці чуеш ты, ці не, Анупрэй? Разаспаўся вельмі! Нагараваўся задужа небарака… Гуляеш, бач, другі тыдзень, дык можна выспацца ўволю. Людзі вунь калі ўжо на поле пайшлі, а гэта… Эх, няшчасная я!..
Луцэя йзноў адхілілася ад полу й скрывіла жаласьлівую міну.
А Анупрэй, чуючы праз сон прычытаньне жонкі, знарок нічога не адказваў ёй, толькі хвілінамі расплюшчваў вочы й балюча пакрэктваў.
— Бок адлежаў, небарака. Уста-ва-ай! — са злосьцю пракрычала Луцэя над самым вухам мужа.
Анупрэй і на гэта нічога не адказаў, а, нібы наперакор, адвярнуўся да сьцяны і маўчаў.
- ↑ Штрэйкбрэхэр — той, хто нарушае таварыскую пастанову баставаць і, наперакор таварышам, ідзе працаваць. Увага аўтара.
