Гэта старонка не была вычытаная
— Пайшлі… ужо з паўгадзіны таму… Бяжэце, мо’ яны каля пераходу дзе… ён спыніцца ля барак… Бяжэце… Бачце іх — укралі ў безработных… абармоты…
Хлопцы перш ня ведалі, як быць, куды кінуцца і што пачаць; запальваючы сярнічкі, яны далей шукалі страчанае, прыглядаліся пад стол і ў куткі каморкі.
— Ды не, няма! Дарэмна! Трэба бегчы! — рашыў Цімох і хутка кінуўся ў дзьверы.
Ігнат некалькі хвілін затрымаўся, каб захапіць рэчы. Перавязаўшы сяк-так клункі, ён закінуў іх на плечы і выбег з пасажырнае.
— Бяжэце к буксіру! — кінуў у сьлед Ігнату барадаты пасажыр.
Яго голас пераняў новы рэзкі гудок параходу.
Абураны Цімох з Ігнатам пабеглі яму настрэчу.
