Старонка:Збор твораў (Гартны, 1929—1932). Том 1.pdf/72

КАСЬБА

Ня спадлі ‘шчэ раньнія росы
І сонца ня стала сіяць,
Як гострыя ў поплаве косы
Вясёла і зычна зьвіняць.

Бліскаюць рэзва на сонцы,
Сьвішчуць, шумяць у траве.
Думкі жывым валаконцам
Ўюцца ў касцоў ў галаве.

Росная гнецца травіца
Роўна, пракос у пракос.
Радасьць у сэрцы іскрыцца,
Труд нам адплату прынёс.

Гэй, разыдзецеся рукі,
Косы так востра бяруць,
Цела ня ведае мукі,
Ногі спачынку ня ждуць!

Сонца яскрава зіяе,
Ветрык нячутна шуміць;
Роўна трава правядае,
Весела сена сушыць!

Песьнямі спорыць работу, —
Бабы і хлопцы пяюць.
Поўны працоўнай ахвоты
Сэрцы іх радасна б‘юць.