Гэта старонка не была вычытаная
А салодак свой хлябок
(Каб-жа быў ён вечан!),
Хоць і чорны, і крупны
І няўмела сьпечан.
Эх, хутчэй-хутчэй рука
Ты з сярпом махайся!
Будзь ты, жыта, ядраным
І ўмалотным ўдайся…
Пад сярпом маім крывым
Хутка жыта гнецца,
Сноп за снопам у радок
Покладам кладзецца…
Вількамір, 1912
|}
