|
Мая хата — постаць нівы,
Ўбранай жытам руцяністым,
Гай зялёны і разьвісты,
Гай высокі і шумлівы;
Луг, шаўковай ўсланы шатай —
Траўкай рутнаю, паёмнай;
Над ім неба круг чароўны,
Сіняй дымкай разапяты.
Мая песьня — шум вятрыскі
Ў гэтым полі, ў гэтым гаю,
Дзе ад краю і да краю —
Шум і гоман, шум і піскі;
Ручайкова пляскатаньне
Аб каменьні, аб карэньні
Ў сваім шыбкім, бурным мкненьні,
Ў сваім хуткім пасьпяваньні.
Мае думкі — блыскі сонца,
Яго промень жыцьцяносны,
Зор мірганьне, бісер росны,
На квяцянай на каронцы,
Нязжытое праяўленьне
Сілы творчай ў вечным лёце,
Што захована ў істоце
Размаітнага тварэньня.
Магілеў н/Д, 1910
|
