Старонка:Збор твораў (Бядуля, 1937). Том I.pdf/93

ГАНУЛЬКА

То не жаўранак над гаем,
То Гануленька спявае,
Каля рэчкі-весялушкі
Пяе песні, нібы птушка:

„Набяру я збан вадзіцы,
Буду мыцца, весяліцца.
Расплятаці буду косы,
Басаножкаю — на росы“.

„Як рассеюцца туманы,
У люстэрка-рэчку гляну
На свой белы твар дзявочы,
На васількавыя вочы“.

„Назбяру шмат кветак белых,
Назбяру шмат ягад спелых
І пайду я пуцявінай
Па зялёнай па лагчыне“.

„І пайду цяністым борам,
Сонцаграйным касагорам.
Там схаваюся далёка
Ад зайздроснага ад вока“.