Старонка:Збор твораў (Бядуля, 1937). Том I.pdf/63

∗   ∗
∗

Рэчка зыбіць сваю зыбку
Між абоймаў цёмных вольх.
Хтосьці ўночы кінуў рыбкам
З неба срэбраны гарох.

Граюць зоркі ў водным люстры
І мільгаюць так і сяк.
Кажа рыбкам ветрык шустры:
— Рыбкі, пробуйце на смак.

Вось гарох ды цукраваны,
Еш, маленькі дабрадзей!
Залатой нябеснай маннай
Сытна кормяць і людзей…

Ілья, 1909 г.