Сабе возьмеш назаўсёды.
Ты ў пагоду-непагоду
Будзеш пець і будзеш граці
І будзіць зямельку-маці.
*
І сказаў дзяцюк малоды:
— Я без племені, без роду,
Ці дастойна мне з дастойнай
Разам жыць, як роўны з роўнай?
*
І сказалі сонца-месяц
Пяць разоў, а мо‘ і дзесяць
Дзецюку адно і тое:
Ажаніся, хлопец, з ёю!
Ажаніся з ёю тутка.
Мы вяселле зробім хутка.
Краса Песня — наша дочка —
Бач, табе міргае вочкам.
Песня — ясная, як неба,
Песня — простая, як глеба.
То не панская дачушка —
Наша дочка-весялушка.
*
І сказаў дзяцюк-малойца
Ім на гэта сваё слоўца:
— Карак я ў паноў скалечыў,
Дык ці будзе мне дарэчы
Граць на гуслях, з Песняй жыці,
З ёй гуляць на полі ў жыце.
Я не буду ёй па сэрцу,
Месяц-сонейка, паверце!
*
Разліваліся ў гармонцы
Ў шчырай праўдзе месяц-сонца:
— Не бяда тваё калецтва,
Памачніцу будзеш мець ты
Аж да самай да магілы:
Ажаніся з Песняй мілай!
