*
Паясок дала заранка,
Крэмень з крэсівам — маланка,
Прычасаў вятрок кудзерцы,
Сонца кроў хмяліла ў сэрцы,
Ясны месяц ззяў у вочы. —
Было светла сярод ночы.
На даліне ля дарогі
Рэчкі мылі яму ногі.
Поле грудзі гартавала,
Пушча плечы сталявала.
Дала сілу маці-глеба,
Дала хлеба і да хлеба.
Лета радасць і вяселле
Дала хлопцу з мёдам хмельным.
Зіма сцежкі слала пухам,
А вясна зялёным птухам
Над хлапчынай заспявала.
Восень клікала на балі.
І вятры яго паднялі
На нябесныя крышталі,
Дзе мігцелі краскі-зоркі
На аблочных на пагорках.
Там яго сустрэла Песня
Добрым словам і пачэсным.
Песня — гожая дзяўчына —
Там сустрэла такім чынам:
З граннем гусляў, з хмельным мёдам,
З быллю, казкай, з карагодам.
*
І сказалі месяц-сонца:
— Калі хочаш у старонцы
Лічыць беднасць за багацце,
Жыць пад небам, як у хаце, —
Ажаніся з нашай песняй,
Будзе свет табе не цесны.
У пасаг ты гуслі тыя —
Самаграйкі залатыя —
