Старонка:Збор твораў (Бядуля, 1937). Том I.pdf/35

∗∗∗

Вячэрнія гаснуць зарніцы
Палоскаю бледнай над лесам.
Мой бацька іграе на скрыпцы
Хасідскую сумную песню.

Ён цягне смычком так дакучна,
У шафу утаропіўся зрокам.
У шыбах пабітых — анучы,
Праз шыбы працэджаны змрокі.

Малыя ў чаканні заціркі
Палезлі гурмой на пяколак.
— Цішэй вы там! — бацька як крыкне, —
Ты што вырабляешся, Лёлік?

А маці, як быццам з пячэры,
Крычыць з-за кутка маніфест свой:
— Яшчэ не гатова вячэра,
Сядзіце вы, чэрці, на месцы!

Падлогу з‘еў грыб аж дашчэнту,
І тупаць па ёй так няёмка,
Сягоння няма атрамэнту.
Пісаць буду вершы алоўкам.

Пасадзец, 1912 г.