Старонка:Збор твораў (Бядуля, 1937). Том I.pdf/341

Нагледзецца Марта не можа.
Зазлаваўся Янук на яе —
І як крыкне, як гіркне
(Хоць быў ён малы,
Трубны голас ён меў велікана):
— Не бачыла поскудзі гэтай!
Хадзем!
Ледзь паспеў ён закончыць
„Хадзем!“ — як два фараоны
Яго за руку гэтак моцна
Трымалі, аж думаў ён:
Сам Мураўёў сваёй каменнай
Лапай прыціснуў яго.
Фараоны, як вогалас,
Слова, „хадзем!“ — паўтарылі:
— Хадзем у кутузку, гасцёк наш,
За „поскудзь“, хадзем!
— Оскорбление важной особы… —
А Марта у лямант, у плач
На ўвесь голас:
— За гэтага з каменя?!
Цьфу на яго з гэтым камнем!
Тут двое яшчэ фараонаў
Да Марты. Пад ручку жанчыну.
— Хадзем-жа і ты,
Маладуха, за „цьфу!“
— Оскорбление важной особы… —
Збіраўся народ і смяяўся,
І жарты і кепікі строіў.
„Гу-га“ і „гу-га“.
Гарадскія смяюцца з вясковых:
— Дзеля гэтае малпы людзей
Павялі у кутузку!..
Тут царскія агенты
Вызвалі йшчэ фараонаў.
І колькі дзесяткаў людзей
Павялі:
— Оскорбление важной особы!.. —