Гэта старонка не была вычытаная
А сямейка маўчыць — вінавата,
Толькі кплівасць і смех лезе з воч.
„Ды ці варта злавацца так, тата?
Потым будзеш хрыпець усю ноч“.
Так адважыўся сын пікнуць слова
І паклікаў у хату сям‘ю.
Хоць дзядоўскія крыкі няновы —
Надакучылі вельмі яму.
Менск, 20/XII 1921 г.
|}
