Перайсці да зместу

Старонка:Збор твораў (Бядуля, 1937). Том I.pdf/263

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Выгінаецца дугою,
Бярэ радасць — не стрымае,
Зараз пусціцца да гаю, —
Брык і брык — бычок у целе, —
„Што з табою, звар‘яцелы?“ —
Зазлаваўся нібы Янка,
Лясь і лясь сваёй драцянкай.
Тут і Трэзар так пацешна
Як загаўкне, як забрэша,
І спрунжынай як ускоча,
Аж, здаецца, Трэзар хоча
Брэхам цэлы свет стрывожыць.
Во і Янку заварожыць!
Даліпан, заваражыў ён:
Той бяжыць (во лопнуць жылы)
За бычком гэтым гуллівым,
За сабакам жартаўлівым.
Нейкі дзядзька каля ганку
Бачыць гэтую гулянку,
За бакі бярэцца з смеху
І крычыць: „Ты бойся грэху,
Янка, так скаціну мучыць
Ды сабаку баламуціць!“
Свеціць сонца. За скацінай
Янка ходзіць па лагчыне.
А травіца яшчэ росна.
Адзінота. Янку млосна.
А нябесы гэтак чысты,
А гушчар такі імглісты.
Цень глядзіць са шчылін бору,
Павылазяць страхі з нораў.
Лезе ў думкі байка таты
Аб фальварку аб заклятым,
Дзе людзей цкавалі псамі,
Рвалі скуру паласамі,
З бедных вопраткі зрывалі
Ды калодкі надзявалі.
Галяком у муравейнік