Гэта старонка не была вычытаная
Сярод азярынаў
На коўдрах снягоў
Праложаны трэлі
Да белых стагоў.
І трэлі плятуцца
Туды і сюды,
І хочуць схавацца
Ад белай жуды.
Няма дзе схавацца,
Мароз аж пячэ.
Ён голаў аб хвоі,
Бы камень, таўчэ.
І снег на галінах,
Як сала, як сыр.
Ідзе ў пуць дарогу
Асілак-пастыр.
Ідзе ён, ідзе ён —
На месцы стаіць,
Лес, стоячы, дрэмле,
І дрэмлюць стагі.
А ціш… Сваё сэрца
Ты чуеш у ёй.
А птушак нідзе тут
Над снежнай зямлёй.
Пад лёдам празрыстым
У зычнай труне
Ляжаць таямніцы
У рэчцы на дне.
А рэчка пад лёдам
Свая — не свая.
Чужыя ёй хвоі,
Чужая зямля.
