Старонка:Збор твораў (Бядуля, 1937). Том I.pdf/104

∗∗∗

Апранута ў лісцях мядзяных,
Гучыць і шуміць на палянах,
Бушуе і бухае бура.
Прытуліцца шчыльна да дрэва,
Засвісне разгойданым гневам,
Аж бровы ад гневу зажмурыць.

Пад шызым плашчом-балахонам
З натугі закрэхча, застогне.
Ваюе з застоенай сілай.
З пагрозным і страшным імкненнем
Карчы вырывае з карэннем,
Бы казачны смелы асілак.

І пройдзе па рэчцы сталёвай,
Каб знішчыць старыя заховы
Ля дзікага гразкага броду.
Замеліць пясок, запытлюе,
Заглушыць выццё-алялюя:
Малітвы далёкага роду.

А хмары — сінь-чорныя хмары —
Як дымныя ў небе пажары,
Задумалі грозную думу;