Старонка:Зборнік Рудніцкага-Гінтаўта (1716). Публікацыя 1901.pdf/14

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Za prowod za dzwony-soroki worony smutno kraczut ||
об.  Za Diaka hłasnoho, za Popa własnoho wowki wyjut.
Ni trumny ni Jamy, pochreb mez ptastwami proklat maiem.
Biedna holoweyko, krewnaia dołeyko czym sia staiem.
Iak mnoho Pohancow z naszych ze brancow detok małych:
Z nich niepryiatelow, z nich teper Tatarow maiem smiełych.
Nie odyn wnuk dieda, nie odyn susieda susied zabiw.
Własny brat na brata, backo na dzieciata miecz zaostryw.
Niemasz wzo rady, niemasz y porady, szto maiem dielat.
Ach tolko horenko y wielmi tiaszęko w kutie dumat.
Niechay kto poznaie, a horko dumaie szto tatar zrabiw:
W tiaszkuiu hodynenku wsiu ukrainenku z ludiey złupiw.
Ach ukrainenko, biedna hodynenko teper twoia,
Zhinuli kozaki, dobryie Iunaki, och krow moia.

|}



3.

Chodiu czerczyk[1] uleczkoju,
Zwaliz ioho liboczkoju.

  1. Czerzyk — монашекъ; изъ чернчикъ, уменьш. отъ чернецъ.