Зьвіняць наўкола птушак песьні.
На беразе па-над Дзьвіной
Цяністы, стромкі і шумлівы
Ў задуме бор стаіць сьцяной.
Малюнак дзіўны вабіць вочы:
Наўкол прыгожасьць і сьвятло…
Душы здаецца, што на сьвеце
Навекі згінула ўсё зло.
|}
|
Хвалі ціха плюскаталі,
Быццам блузьнілі у сьне;
Пырскі белыя ўзьляталі
І зьнікалі ў глыбіне.
Больш і больш гусьцелі цені,
Вечар ціхі падступаў.
Змрок імглісты ў нейкай лені
Цэлы сьвет сабой абняў.
Лес, як быццам, сплыў за горы;
Не дагледзіш дрэў і траў.
Замігцелі ў небе зоры,
Сон зямлю апанаваў.
Ціша мёртвая настала, —
Толькі возера парой,
Бы спрасоньня марматала
І змагалась з цішынёй.
|
|
Конь наш птушкаю нясецца
Па палянцы па лясной;
Заліваецца-сьмяецца
Наш званочак пад дугой.
Вёска зьнікла — ўжо далёка,
Перад намі вольны шлях.
|
