Старонка:Заранкі (1924).pdf/53

Зрывае кветачкі,
Зрывае сінія,
Хінецца вуснамі
Да сініх венчыкаў, —
І пацалуй яе —
Бы рожа кволая.
Яна вянок спляла
З тых сiнiх кветачак,
Пашла па полю з iм —
Сьпявае песеньку:
„Кветачкі сінія,
Вочкi вы мілыя,
Вясной раджаліся,
Ў расе купалiся…“

|}

РЫБАЛОЎ.

Бляск апошні расьцілаюць
Косы сонца над сялом;
Цэрква белая зіяе
Залатым сваiм крыжом.

Цёмны бор — нібы ў задуме.
Гук вакол пад вечар зьнік.
Явар дрэме каля рэчкі,
Як стары той вартаўнік.

Рэчка шклістая плюскоча
У зялёных берагох.
Ўсё гусьцей туман кладзецца,
Як кудзеля на палёх.

На рацэ рыбачы човен.
Сець зьбірае ў ім рыбак,
Лёс гаротны праклінае,
Б‘ецца з голаду бядак, —