Старонка:Залатыя арэхі (1930).pdf/19

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

шукалі — не адшукалі ані воднага залатога арэшка…

Злуюцца адзін на аднаго мужыкі — няма залатых арэхаў. Кінуць хочуць, ды ня ў сіле. Бачаць адзін пайшоў на балота — ідуць тады ўсе. Што калі знойдуць… А знайсьці золата, ой, як хочацца, ды ў пана выкупіць сябе з сямейкай…

А іншы раз пойдзе хто шукаць залатых арэхаў на балоце, так і ня вернецца дамоў — праглынула, тады кажуць, яго балота… Вечны пакой… Так не аднаго мужыка засасала балота, золата шукаючы.

Расьце слава пра Блазна. Ад вёсак да вёсак ходзяць шэпты-перашэпты, што Блазан самы разумны чалавек на сьвеце.

— Што-б то было? — дзівяцца мужыкі.