Старонка:Залатыя арэхі (1930).pdf/14

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

так сказалі Блазну паніны паслугачы.

Ня вельмі ўжо я й ахвоча іду на паніны вочы, — сказаў Блазан мужыкам, — заўтра сустрэнемся…

Кажуць мужыкі: „глядзі ты, Блазан які разумны. Хто-б то ён быў?..“

Прывялі Блазна да пані.

— Што скажаш, дурню? — спыталася паня з ганку.

— Я хоць і дурню, але й паня неразумна! — адпаліў мігам Блазан у паніны вочы, ды як пачне, ды як пачне не па-нашаму пані нештачка гаварыць: дзіва дый годзе!..

А пані пачужацкаму ўмела. Сьпярша й слухаць не хацела, а праз хвіліну — слухае вушы адарваць ня можа… А Блазан ні то пяе, ні то кажа нештачка мі-