∗
∗ ∗ |
Жонка (зьбянтэжаная). Я-ж думала, досыць яму. Хто-ж іх ведаў, што яны цяпер так шмат бяруць…
Пісарэвіч. Ат, кінь, Стася! Яму абы грошы. Ён, відаць, з гатунку тых, як муж тваёй калежанкі.
Жонка (зьбітая з роўнавагі). Дык гэта-ж і ёсьць сам пан Пшэпюркоўскі, лекар бяжэнскага камітэту.
Пісарэвіч. А-а? А Чаму-ж ты з ім не пазнаёмілася? Знаёмы і сам уцякач, гэта-ж: „пролетары ўсіх краёў, злучайцеся“.
Жонка. Не жартуй, Алесь! Якое-ж цяпер у нас можа быць знаёмства з парадачнымі людзьмі? Сорам прызнацца, хто мы ёсьць…
Пісарэвіч. Ах, пся крэў! Ну, доктар!
Жонка. Супакойся, Алесік, супакойся! Ах, ці хопіць у мяне на лякарства? (Пералічвае марачкі). Пабягу ў аптэку.
Пісарэвіч. Ня пускай толькі гаспадыніных дзяцей сюды. Як пойдзеш у аптэку, скажы, каб не хадзілі сюды…
Жонка. Добра, добра! Ах, Алесік, я-ж цябе пакармлю спачатку. Скажы мне, можа хочаш яешаньку? Ад камітэцкай падмогі яшчэ маем колькі рублёў.
Пісарэвіч. Нашто мне твая яешанька? Лішнія выдаткі.
Жонка (утупіла вочы). Якія там выдаткі? Я невялічкую, з двух яек.
Пісарэвіч. Ну, добра! Але, Стася, і ты будзеш есьці са мною!
Жонка. Добра, добра, Алесік. Я зараз прыстрою. Пабягу яек пашукаю… (Пашла).