Старонка:Жалейка (1908).pdf/66

Прыдзе хвиля,—поймуць людзи,
Дзе праўда зарэе…
Пейце ж, думки, шчасця будзе,
Ночка разаднее!

|}

---

Думки.

З неспакоем думки роем
Верцяцца ў душы,
На свет божы, свет прыгожы
Рвешся ўвесь з глушы.
За высь гораў, за цьмы бораў
Там за рэчки шум
Мкнуў бы птушкай весялушкай
За палйоткай дум.
Сэрцэ бьецца, к жыццю рвецца,
К нейким светлым снам,
Гэй, ты, гора, скораж, скора,
Цябе ў брак я здам?.
К доли, к воли, гэт, ца поли,
Як леў пабягу;
Спаци, ждаци ў курнай хаци
Ўжо больш не магу.
Свет вялики, песни крыки
Мкнуць з усих старон,
Звониць штосци, к славе ў госци,
Кличэ гэты звон.
Идуць людзи--ў крыви грудзи,
Паходни ў руках,
Нима ночаў, жарам вочы
Зияюць, аж страх!