Перайсці да зместу

Старонка:Жалейка (1908).pdf/60

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

И ўсйо гэта, зграя гэта:
Вятры, вихры и сабаки,
Ведзьмы, черци с таго света,
Пан, чыноуник, ваўкалаки,
Ўсе на выперадки пруцца,
Гикам, смехам чертаўскими
Залилися и нясуцца,
Аж зямля стогне пад йими,
А за йими, нибы хмара
Йдзе мужыцкае ўслед гора,
Так сягоння, як учора.
И мужык—пан у старонцы—
Гора гэта вечна бачэ,
Бачэ, што толки ў карчомцы,
И ў магиле йон не плачэ.

19 10/VIII 06.



|}


Нуда̀.

Будзь ты дуж, як вада,
Як жалеза цвярды,—
Кали найдзе нуда,
Ты ня зможэш нуды!
Як благая напасьць,
Атуманиць сабой,
И спакою не дасьць,
Аж заныеш душой!
Аж заплачэш душой!
Жаль ця здойме таки!
И ня прыдзе спакой
Да магильнай даски!