|
Як я толькі нарадзіўся —
Бацька сказаў: — Кепска будзе! —
Ну дык жа-ж не памыліўся:
Зьдзекавалісь Бог і людзе
А чым кепска? Бо у марцы
Я радзіўся (пост праўдзівы,
Цяжкі месяц ў гаспадарцы;
Як пражыў хто, — будзе жывы).
Пераеўся хлеб да крышкі,
Бульбы толькі, як паселяць,
І прыварку а ні лыжкі,
І скаціна, — хоць развеяць;
Ні саломкі, ня то сена,
Хоць бы на раз для скаціны;
А тут дроў а ні палена;
А тут яшчэ нарадзіны!
Трэба ж бабе бохан хлеба
І гарэлкі-ж трэба пляшку,
Яшчэ ж хрысьціць хлопца трэба…
Вот і думай, як сермяжку
Нясьці жыду пад заставу,
Ці прадаць каня, кароўку.
— Сеў, — казаў ён, — я на лаву,
Узяўся за галоўку,
І заплакаў, аж заліўся,
Так, як бацьку пахаваўшы…
Кепска зрабіў, што радзіўся,
Кепска будзе сьвет пазнаўшы! —
Ці то слова йшло урокам,
Што казаў у кепскім часе,
Ці хто кінуў такім вокам?…
|
