|
Эх, скручу я дудку!
Такое зайграю,
Што ўсім будзе чутка,
Ад краю да краю!
Ой, то будзе граньне,
Як на павітаньне
І як на вясельле,
Нядоўга тыкеле:
Скора скончу песьні…
Покі дудка трэсьніць,
Ці паглохнуць людзі,
Ці высахнуць грудзі,
Сілы надарвуцца
На радаснай дудцы
І выцякуць сьлёзы
На сухія лозы…
Выйдзе душа парай,
Падыймецца хмарай,
Туманам па рэчцы,
Расой разліецца,
Каласочкі зросе,
Каб жыта ўдалося.
А хлеб зьядуць людзі,
І зноў сьляза будзе.
Ну, дык грай-жа, дудка!
Каб-жа было чутка.
Каб аж вушы драла,
Каб ты так іграла,
Каб зямля скакала!
Заграй так вясёла,
Каб усе укола,
Ўзяўшыся у бокі,
|
