Пятрусь (перарывае). О, мамачка, каб я ведаў гэту кітайскую мову, было-б вельмі добра.
Агата. Скажы, што гэта знача — не гі-гі-гіенічна?.. Цьфу, язык зломіш!
Пятрусь. Трэба, каб у кожнага чалавека была паасобная місачка для яды, вось што знача.
Грыб. А гэта добра! Нечага меней хваробы было-б. (Паўза). Мне неяк давялося быць у Прузыніных, як яны сьнедалі, дык ці паверыце, далібог, чуць ня вырвала… Паставілі гэта яны на стол вялізную міску з верашчакаю, а тут як малыя, гэтак і старыя з рукамі… Ну дык проста верне!
Струк. Дзіва што добра! Толькі гэта могуць рабіць паны ці немцы, але не сяляне, бо калі, скажам, падзяліць тую верашчаку па місачках, дык, напэўна, каму-небудзь ня хваце!..
Агата. Алесь! Ты думаеш, што паны чысьцейшы народ!.. Юрында!.. А пра немцаў і казаць няма чаго, памятаеш той год, як яны амаль усіх жаб перавялі… (Да Пятруся). Можа скажаш, што і гэта гі-гі-гіенічна?..
Пятрусь (жартуючы). Яшчэ і як!.. Э… каб вы паспыталі, тады-б гэтак не казалі!..
Агата (плюе). Цьфу, гадасьць!..