такога ня было? Мусіць з гораду нейкі? Хванабэрысты, відаць! Але што мне да яго, трэба вось Гірша пакарміць, добры ён чалавек, відаць, па бацьку пашоў, бо‘ маці не такая была. (Ставіць на трыножку саганчык з бульбаю). Ад шчырага сэрца прыймаю, а таму дальбог шкада. Паніч! (Чуваць у сенях стук). Хто-ж бы гэта там быў? (Уваходзіць Ігнась).
ЗЬЯВА IV
Агата — Ігнась
Агата. Дзе гэта ты цягаешся? Ніколі не пасядзіш дома!
Ігнась. Ды ня крычы. Мусіць трэба, калі цягаюся. (Чуваць у сенцах стук).
Агата (прыслухоўваецца). Глядзі, каб злодзей не забраўся, апошняе ўкрадзе.
Ігнась (сьмяецца). Няма чаго красьці, гэта-ж, мусіць, дуга скінулася. (Паўза). А дзе яны?
Агата. Хто?
Ігнась. Ды гэты пан агроном…
Агата. Хіба гэта агроном? А-а, вось хто ён!
Ігнась. Чаго ты так дзівішся?
Агата. Так сабе…
Ігнась. Мусіць ня так, ведаю я цябе, дзякуй богу, ня першы год.
