Старонка:Друк на Беларусі ў XVI і XVII сталецьцях.pdf/33

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

и Животворящего Духа в Вильнѣ", у 16-ю долю аркуша. Тэкст гэтага трэбніку значна адрозьніваецца ад трэбніку 1618 году, але праваслаўны характар яго захаваны, як і раней[1]. У 1622 годзе з брацкае друкарні вышаў „Полъуставъ или Требник; въ ползу всѣмъ православнымъ: трудолюбіем іноковъ С. общежительныя обители Сошествія пресвятого и животворящаго Духа, поновлен". У кнізе ёсьць прысьвячэньне: „Зацне урожоному его милостя пану Николаеви Онихимовскому, старостѣ братства церковного Виленскаго Сошествія пресвятаго и животворящаго Духа[2]. У 1623 годзе з брацкае друкарні вышаў „Новый Завѣтъ Господа нашего Іисуса Христа. Ново во мнозе зъ греческого: тщаніемъ иноковъ Св. общежительныя обители, Сошествія пресвятого и животворящего исправленый, в немже и псалтырь напредн” у 8-ю долю аркуша. Ёсьць прысьвячальная прадмова: „Пану Феодоровитови Сапезе, подкоморему Витебскому от иноков братства св. Духа.[3] У гэтым-жа годзе была выдадзена „Псалтырь Блаженного пророка и Царя Давида, съ пѣсньми моисеовыми и величаніемъ на праздники Господскія и святыхъ божіихъ: Трудолюбіемъ иноков Святыя общежительныя обители Сошествія пресвятого и животворящаго Духа", у 4-ю долю аркуша[4]. У 1624 годзе з брацкае друкарні вышлі два выданьні: „Уставъ божественныя литургіа иже во святыхъ отецъ нашыхъ, Иоанна Златоустаго, Василіа Великаго и Преждеосвященная Григорія Двоеслова", у 8-ю долю аркуша[5] и „Требник сирѣчь Молитовник... повторое изображенный, и нѣкоими нужными (о нихъ же во оглавлении) возвращенный", у 8-ю долю аркуша[6]. Наступныя два гады былі „пустымі" гадамі для брацкае друкарні, з яе сьцен ня вышла аніводнага друкаванага выданьня. Але ў 1627 годзе брацкая друкарня выпусьціла дзьве кнігі: „Духовныя Бесѣды св. отца нашего Макарія пустелника египетского, о доскональстве христіанъ православныхъ: многими пожитками душезбавленный пополненный и всѣмъ стараючымся о спасеніе души своей, велце ку збудованию потребный, зъ греческого на рускій языкъ ново преложеный, працею и старанем іноков общежительного монастыра", у 4-у долю аркуша. Кніга прысьвечана „Николаеви Максимовичу Ломскому"[7]. Другая кніга—„Псалтыра блаженного пророка и царя Давида", у аркуш[8]. У 1628 годзе вышаў „Требник", у 12-го долю аркуша[9].

Аб дзейнасьці брацкае друкарні ў пэрыод 1628—1635 гадоў не захавалася ніякіх вестак. Уся дзейнасьць брацкае друкарні, якая аднавілася з 1617 году, абмяжоўвалася толькі публікацыяй патрэбных для праваслаўнага набажэнства і навучальнага чытаньня кніг. Звычайна кнігі выдаваліся на царкоўнаславянскім тэксьце, але традыцыі Скарыны і яго наступнікаў не памерлі. Паасобныя выданьні перакладаліся на „рускую", г. зн. беларускую мову.

Дэкрэт Жыгімонта ІІІ і фанатычная рэлігійная політыка польска-літоўскага ўраду не далі магчымасьці Сьвятадухаўскаму брацтву прыняць удзел у тэй рэлігійна-полемічнай барацьбе, якая ішла так заўзята на Беларусі пасьля 1596 году. З брацкае друкарні ня вышла ані-

  1. ↑ Ibid., № 268. Миловидов А. Описание славяно-русских старопечатных книг Виленской Публичной Библиотеки (1401—1800). Вильна, 1908. № 29.
  2. ↑ Каратаев. Op. cit., №271
  3. ↑ Ibid., №283. Миловидов. Op. cit., №30
  4. ↑ Каратаев. Op. cit., №277. Миловидов. Op. cit., №31
  5. ↑ Каратаев. Op. cit., №286
  6. ↑ Ibid., №287
  7. ↑ Каратаев. Op. cit., №309. Миловидов. Op. cit., №33
  8. ↑ Каратаев. Op. cit., №316
  9. ↑ Ibid., №330
Узята з "https://be.wikisource.org/w/index.php?title=Старонка:Друк_на_Беларусі_ў_XVI_і_XVII_сталецьцях.pdf/33&oldid=67785"